BLUE NOTE - Επιστροφή στο μέλλον (1ο μέρος)

Ένας θρύλος όπως η Blue Note δεν σταμάτησε ποτέ να εκπλήσσει το ακροατήριο της με όλο και πιό προοδευτικές μουσικές μορφές. Ακόμη και σήμερα φροντίζει να βρίσκεται στη πρώτη γραμμή της δημιουργίας λειτουργόντας σαν πηγή επηρεασμού γιά μουσικούς, όπως γιά παράδειγμα τον Guru και τους Gangstarr, οι οποίοι συνδίασαν το Hip-Hop με τον ήχο της Blue Note και έφεραν στον κόσμο ένα δίσκο σαν το Jazzmatazz. Ένα άλλο συγκρότημα, οι US3, έκαναν στην κυριολεξία καρριέρα σαμπλάροντας παλιούς δίσκους της Blue Note, ήταν μάλιστα τόσο μεγάλη η επιτυχία τους, που η ίδια η εταιρία τους πρόσφερε συμβόλαιο συνεργασίας.

Η Blue Note Records ήταν από την πρώτη χρονιά της δημιουργίας της το 1939 αφιερωμένη στην καλιτεχνική ανεξαρτησία της μουσικής Jazz και ο ιδρυτής της Alfred Lion πολύ σπάνια απόκλεινε από αυτή την αρχή, καθιστώντας την Blue Note μιά από τις καλύτερες δισκογραφικές εταιρίες Jazz στον κόσμο.

Ο τότε δεκαεξάχρονος Alfred Lion ανακαλύπτει εντελώς τυχαία την μουσική Jazz από ένα poster κάποιου συγκροτήματος με το όνομα Sam Wooding's Orchestra στην γενέτειρα του πόλη, το Βερολίνο. Από τότε ερωτεύεται αυτό το νέο είδος της μουσικής και προσπαθεί με ταξίδια στην Αμερική να εμπλουτίσει τις γνώσεις αλλά και την δισκοθήκη του. Επιστρέφει από το πρώτο του ταξίδι με 300 δίσκους βινυλίου. Το 1938 μετακομίζει μαζί με άλλους Γερμανούς στις Ηνωμένες Πολιτείες γιά να γλυτώσει από το ναζιστικό καθεστός, βρίσκοντας έτσι την ευκαιρία να βρίσκεται κοντά στο μουσικό του πάθους.

Το ίδιο πάθος τον οδηγά στη δημιουργία της Blue Note Records, καινοτομόντας από την πρώτη κι’ όλας κυκλοφορία. Ήταν η εποχή των 75 στροφών και ο πρώτος δίσκος με τους πιανίστες Albert Ammons και Lux Lewis κυκλοφορεί σε 12", ένα format που μόνο οι καλιτέχνες κλασσικής μουσικής χρησιμοποιούσαν μέχρι τότε. Από την πρώτη επίσης μέρα της δημιουργίας της η Blue Note χρησιμοποιά το ίδιο logo, το οποίο παρέμεινε και γιά τα επόμενα χρόνια.

Η Blue Note καινοτομεί και στον τρόπο ηχογράφησης των συγκροτημάτων. Το επόμενο συγκρότημα κλείνεται στο στούντιο στις 4:30 το πρωί, μετά το κλείσιμο του club όπου έπαιζαν οι μουσικοί. Οι νυχτερινές ηχογραφήσεις ήταν πολύ σπάνιο φαινόμενο γιά την εποχή. Σειρά στο στούντιο έχει ο Sidney Bechet και το κομμάτι του "Summertime" γίνεται το πρώτο hit γιά την εταιρία.

3. "Blue Note Records are designed simply to serve the uncompromising expressions of hot jazz or swing, in general. Any particular style of playing which represents an authentic way of musical feeling is genuine expression. By virtue of its significance in place, time and, it circumstance possesses its own tradition, artistic standards and audience that keeps it alive. Hot jazz, therefore, is expression and communication, a musical and social manifestation, and Blue Note Records is concerned with identifying its impulse, not its sensational and commercial adornments."

Η Blue Note συνεχίζει να προωθεί νέα ονόματα στον χώρο της Jazz, αδιαφορώντας γιά την εμπορικότητα των συγκροτημάτων. Σε μιά εποχή όπου η Jazz απόκτουσε όλο και πιό μεγάλη εμπορικότητα, ο Lion και η παρέα του έκαναν του κεφαλιού τους, ηχογραφώντας μόνο τα συγκροτήματα που άρεσαν στους ίδιους, κάτι γιά το οποίο κατακρίθηκαν από πολλούς. «We tried to record jazz 'with a feeling'» είπε χαρακτηριστικά ο Lion σε μιά συνέντευξη.

Η μεγάλη ζήτηση των δίσκων της Blue Note συνδεόταν άμεσα με το γεγονός ότι χρησιμοποιούσε συγκροτήματα με λίγα μέλη, κρατώντας πάντα τα κόστα των ηχογραφήσεων σε «λογικά» επίπεδα, καταφέρνοντας όμως πάντα να κρατήσει ένα ψηλό επίπεδο, ικανοποιόντας και τον πιό απαιτητικό ακροατή. Σε ένα από αυτά τα συγκροτήματα ανακάλυψαν και τον Ike Quebec, τον κατά την γνώμη μου πιό άδικα υποβαθμισμένο από το πλατύ κοινό σαξοφωνίστα … και φυσικά η μιά ανακάλυψη φέρνει την άλλη, και τα ονόματα που ακολούθησαν ήταν αρκετά μεγάλα γιά να προκαλέσουν αναστάτωση πολλών βαθμών ρίχτερ στα μουσικά πράγματα της εποχής. Ήταν στο τέλος της δεκαετίας του 40, αρχές της δεκαετίας του 50, όταν οι Bud Powel και Theloniοus Monk έκαναν την εμφάνιση τους. Με την καθοδήγηση και προώθηση της Blue Note ανέβηκαν πολύ ψηλά και έκαναν την μουσική Jazz γνωστή σε έναν μεγάλο κύκλο. Ας μη ξεχνάμε ότι η Jazz λειτουργούσε μέχρι τότε στο περιθώριο. Στη λίστα προστέθηκαν επίσης ο Fats Navaro και ο περίφημος drummer Art Blakey, ο οποίος έμεινε γνωστός μεταξύ άλλων και για την ικανότητα του να παίζει στα drums τρείς διαφορετικούς ρυθμούς ταυτόχρονα!

Ο Alfred Lion και η παρέα του ήταν άτομα ακαίρεου χαρακτήρα και πραγματικοί οπαδοί της μουσικής που προωθούσαν και γι αυτό ακριβώς τον λόγο δεν φοβούνταν να δώσουν σε άγνωστους καλιτέχνες την ευκαιρία να δείξουν την αξία τους, κάτι που οι άλλες δισκογραφικές εταιρείες της εποχής θεωρούσαν ανόητο και οικονομικά καταστροφικό. Αν ήταν απόλυτα σίγουροι γιά τις ικανότητες του καλιτέχνη, τότε δεν σταματούσαν να τον υποστηρίζουν και να τον προωθούν, ακόμα και αν ο δίσκος του δεν είχε τις απαιτούμενες πωλήσεις. Μιά τέτοια περίπτωση ήταν και ο Thelonious Monk.

5. Εκτός από την μουσική της κατεύθυνση, η Blue Note έμεινε γνωστή και γιά τα covers των δίσκων της. Οι ευαίσθητες και ατμοσφαιρικές φωτογραφίες του Frank Wolf, καθώς επίσης το προχωρημένο γιά την εποχή design των Paul Bacon, Gil Melle και John Hermansader έδωσαν στην Blue Note την χαρακτηριστική της εμφάνιση.

Όλο και περισσότεροι καλιτέχνες έμπαιναν κάτω από την στέγη της: Horace Silver, Lou Donaldson, Clifford Brown, Kenny Drew, Kenny Burrell. Υπήρχαν επίσης και τα νέα ταλέντα: Miles Davis, Thad Jones και Sonny Rollins. Στην δεκαετία του 50 η Blue Note είχε στην διάθεση της, εκτός από τα μεγάλα ονόματα της Jazz, ένα πλούσιο σύνολο από μουσικούς, που πλαισίωναν θαυμάσια κάθε καλιτέχνη, αναγκάζοντας τον να υπερβεί πολλές φορές τον εαυτό του φέρνοντας τον έτσι σε ψηλότερα επίπεδα δεξιοτεχνίας. Δεν ήταν επίσης σπάνιο το γεγονός ότι πολλές φορές οι «άγνωστοι» μουσικοί, γνωστοί σαν sidemen, εξελίσσονταν σε αστέρια. Ένας τέτοιος μουσικός ήταν και ο Horace Silver.